• Pierwszy rok życia
• Dolegliwości w okresie ci�...
• Kochane „kopnięcia”
• Pierwszy trymestr ciąży
• Wcześniak

Porady

Pierwszy rok życia

Koniec pierwszego roku dziecka, to prawdziwa rewolucja jaką dostrzega rodzic, opiekun.

Te 12miesięcy to magiczny czas w jakim od malutkiego, leżącego, całkowicie zależnego od nas noworodka wyrósł ciekawy życia, badacz wszystkiego co jest w jego przestrzeni.

Dziecko w tym czasie ma niesamowicie dużo energii, wszystko je interesuje, więc jego skupienie się danej rzeczy trwa bardzo krótko, spowodowane jest to niezaspokojoną ciekawością nowym obiektem: zabawką, telefonem, pilotem który jest w zasięgu jego wzroku.

Często u dzieci w tym wieku występują kłopoty ze spaniem, „bo jak tu zasnąć skoro tyle rzeczy jest do zobaczenia, zbadania”.

Kiedy maluch zaśnie już ze zmęczenia, może spać niespokojnie lub budzić się często w nocy.

Jest to czas w którym szczególnie dużą uwagę musimy zwrócić na bezpieczeństwo dziecka które często stawia już pierwsze kroki, ściąga z półek wszystko co jest w jego zasięgu, dziecko bada świat poprzez branie do rączek, wkładanie do buzi różnych przedmiotów, dlatego dużą uwagę musimy zwrócić na to czy w zasięgu naszego malca nie ma niebezpiecznych przedmiotów, środków chemicznych itp.

W tym okresie dziecko stara się być bardzo samodzielne, przede wszystkim podczas jedzenia.

Stara się samo trzymać łyżeczkę i jeść, pić z kubeczka, taka samodzielność wiąże się z jedzeniem w każdym miejscu: stole, podłodze, ścianie, oraz na ubranku dziecka które nadaje się zazwyczaj już tylko do zmiany. Jednakże pozwólmy dziecku na taką samodzielność, nie ograniczajmy jego możliwości, ponieważ jest to najlepszy okres do nauki samodzielnego jedzenia i picia.

Lepiej stworzyć dziecku odpowiednie warunki do nauki, niż wyręczać je w danych sytuacjach. Powinniśmy zachęcać do jak najczęstszej samodzielności.

Z perspektywy pracy z dziećmi i obserwacji, sądzę iż częstym błędem jest w wychowaniu jest wyręczanie dzieci przy podstawowych czynnościach, z racji pośpiech w którym żyjemy, nie chcemy by maluszek się pobrudził, żeby jedzenie trwało zbyt długo, by w kuchni było zbyt dużo sprzątania po posiłku. W ten sposób ograniczamy jego możliwości.

Następnie po kilku miesiącach, lub po prostu sugerując się dzieckiem znajomych które radzi sobie lepiej od naszego, wymagamy by nasze też już to potrafiło, i kładziemy na nie nacisk przez co je zniechęcamy, w tym czasie etap nauki przebiega dłużej i nie sprawia już takiej przyjemności malcowi.

Dajmy dziecku wybór, wspierajmy je w jego rozwoju by przebiegał on zgodnie z wiekiem dziecka, a nie naszymi potrzebami.